"Malèna" Giuseppe Tornatore jest kinem bardzo intensywnym, zmysłowym, można odczuć, że to film o ludziach Południa. Sycylia, lata 40, trwa II wojna światowa, a we Włoszech rządzi faszystowski reżim Mussoliniego. W takich okolicznościach dorasta młody Renato i to on jest głównym bohaterem filmu obok tytułowej Malèny, całą historię widzimy z jego perspektywy. Jednym z wątków filmu jest dojrzewanie, emocjonalne i biologiczne. Malèna jest dla Renato pierwszym obiektem pożądania i marzeń erotycznych, a że chłopak ma bujną wyobraźnię widz może podziwiać Malènę, graną przez Monicę Bellucci w jej najlepszym okresie, w najróżniejszych okolicznościach. Fascynacja piękną kobietą staje się obsesyjna, co naraża chłopaka na różne nieprzyjemności. Film jest również świetnym studium socjologicznym. Obraz Sycylijczyków, jaki wyłania się z "Malèny" jest, delikatnie mówiąc, niezbyt sympatyczny. Są to ludzie prości, w negatywnym tego słowa znaczeniu, kierujący się najniższymi instynktami, zawistni, małostkowi, dwulicowi, interesowni i ograniczeni. Mężczyźni traktują tytułową bohaterkę wyłącznie jako obiekt seksualny, kobiety nienawidzą jej, zazdroszcząc urody, stylu i wdzięku. Jeżeli jej mąż pojechał na wojnę do dalekiej Afryki, to ona oczywiście musi się "puszczać". Po rzekomej śmierci męża na froncie, Malèna przechodzi załamanie nerwowe, wcześniej i tak już czuła się już bardzo samotna, nie miała praktycznie żadnych przyjaciół, nikogo bliskiego, oprócz chorego ojca. Film pokazuje jak wpływ nienawistnego otoczenia niszczy młodą kobietę, początkowo szuka ona pocieszenia w ramionach młodego oficera, jednak później, po wykorzystaniu przez obleśnego prawnika upada coraz niżej. Bardzo symboliczna jest scena obcięcia włosów. Zaczyna się oddawać różnym mężczyznom za drobne przysługi, kiedy wskutek wojny życie na Sycylii staje się coraz trudniejsze. Potem usługuje ciałem niemieckim żołnierzom. Staje się dokładnie taka, jak wyobrażali ją sobie pełni nienawiści i zazdrości mieszkańcy miasteczka. Kulminacją jest scena, gdy po zdobyciu Sycylii przez aliantów Malèna zostaje pobita i ostrzyżona przez tłum rozwścieczonych kobiet, które mogą dać upust wieloletniej nienawiści. Duże wrażenie robi zakończenie, gdy okazuje się, że mąż Malèny jednak przeżył, a ona sama po roku wraca wraz z nim do miasta. Doskonale zostaje obnażona ludzka hipokryzja i zakłamanie. Rewelacyjny film, pomimo ciężkiej tematyki zadziwiająco lekki, piękne zdjęcia, wspaniała gra aktorska, muzyka Ennio Morricone. Film zdecydowanie warty obejrzenia i refleksji.